[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospo-
darczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509
518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
(& ) Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela
z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu
Biuletyn VAT nr 9(183) www.bv.infor.pl
WIERZYTELNOZCI W FIRMIE 11
wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu
wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiąza-
niowy nie ulega zmianie. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zo-
bowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świad-
czenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na
cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja
będzie miała charakter odpłatny).
(& ) NSA stwierdził, że transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej,
po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako
świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związ-
ku z art. 8 ust. 1 u.p.t.u., ze względu na fakt, że w takim przypadku nie mamy do czynienia
z zobowiązaniem się przez usługodawcę do ściągnięcia długu w zamian za wynagrodzenie.
NSA stwierdził, że podstawowym i koniecznym warunkiem do uznania transakcji za odpłat-
ną usługę, a więc czynność opodatkowaną, jest wystąpienie wynagrodzenia bezpośrednio
związanego z tą czynnością, rzeczywiście otrzymanego (bądz należnego), jako świadczenia
wzajemnego za wykonaną usługę. Zatem badając konkretną transakcję należy poszukiwać
takiego ewentualnego bezpośredniego wynagrodzenia, które otrzymuje kupujący cesjo-
nariusz, jako świadczenie wzajemne za ewentualnie wykonaną na rzecz zbywcy cedenta
usługę. W sytuacji, kiedy występuje tylko zapłata ceny za wierzytelność, nie można uznać,
że do świadczenia takiej usługi dochodzi. Wobec tego stwierdzono, że żadna transakcja
nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od jej wartości nominal-
nej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności
usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1.
Jak wynika z powołanego wyroku TSUE w sprawie C-93/10, o ile więc ustalona przez
strony umowy cena wierzytelności jest niższa od jej wartości nominalnej i jednocześnie
różnica między wartością nominalną tej wierzytelności a ceną jej sprzedaży, odzwierciedla
rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży, nie możemy
mówić o odpłatnym świadczeniu usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towa-
rów i usług.
W konsekwencji powyższego, a także zgodnie z uzasadnieniem wyroku WSA w Poznaniu
z dnia 13 września 2012 r., sygn. akt I SA/Po 384/12, należy stwierdzić, iż z opisu stanu fak-
tycznego nie wynika, że obok transakcji kupna wierzytelności wystąpiło świadczenie usługi
przez nabywcę wierzytelności (Wnioskodawcę) na rzecz jej zbywcy za bezpośrednim wyna-
grodzeniem otrzymanym przez Wnioskodawcę. W przedmiotowej sytuacji doszło wyłącznie
do zapłaty ceny za wierzytelność. W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie nie wy-
stępuje sytuacja, w której usługodawca zobowiązuje się do ściągnięcia długu w zamian za
wynagrodzenie Wnioskodawca nie świadczy usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy
o podatku od towarów i usług, a czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług.
Reasumując, mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny
wskazać należy, iż nabycie wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towa-
rów i usług.
1 maja 2013 r. Biuletyn VAT nr 9(183)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]