[ Pobierz całość w formacie PDF ]
katedry jako majestatyczne budowle, stojące w oddali i wywołujące wrażenie nieosiągalnych sennych wizji. Na obrazie
Dwie siostry na tarasie wychodzącym na port kobiety podziwiają wyimaginowany krajobraz. W pracy Krzyż w lesie
została subtelnie naszkicowana bryła Marienkirche w Neubrandenburgu. Malowanie stało się dla Friedricha drogą
porozumienia z Bogiem. Przedstawiał zamglone pejzaże, puchowe kobierce śniegu, zacienione gotyckie kościoły
przesycone symbolikÄ… religijnÄ…. Obraz Zima ukazuje zjawisko poprzedzajÄ…ce odrodzenie siÄ™ natury, symbolizujÄ…ce
zmartwychwstanie. Artysta zamieszczał często w zimowych pejzażach ruiny i cmentarze, by symbole życia i śmierci zlały
się w jeden obraz. Jego malarstwo stało się alegorią ulotności życia i cykliczności zjawisk natury, której nie poddawały się
wiecznie zielone jodły. Przemijanie było przez niego postrzegane z perspektywy nadziei i wiary w ciągłość istnienia. Na
jego obrazach maleńkie postacie, przebywając na łonie przyrody, odkrywają tajemnicę boskich sił. Kontakt z innymi
artystami umocnił go w przekonaniu, że sztuka musi być zródłem wewnętrznej duchowości człowieka. Postacie z
obrazów mają wzrok skierowany ku nieznanemu. Symbolizują jedność, a także nieprzekraczalną przepaść między
człowiekiem a naturą. Są wyrazem tragedii życia pędzonego z dala od piękna przyrody. Postać na obrazie Wędrowiec
przed morzem mgły, pogrążona w rozmyślaniach nad roztaczającym się przed nią krajobrazem, jest obserwatorem sceny
stworzonej przez Boga. Malarz często podkreślał małość człowieka wobec nieskończoności natury, malując postacie w
pomniejszonej skali i czyniąc z nich symbole samotności i poszukiwania związku z Bogiem. Pejzażysta malował także
obłoki, które uosabiają tajemnicę, będąc głównym elementem nieznanego świata, do którego widz nie ma dostępu.
Chmury rozpościerające się na niebie po burzy, drobne chmurki łagodnie poruszane wiatrem lub ciężkie chmury
zwiastujące deszcz stają się symbolem nieskończoności i przemijającego czasu.
Opactwo w dębowym lesie
Caspar David Friedrich 1774-1840
Wędrowiec przed morzem mgły
Caspar David Friedrich 1774-1840
Mężczyzna i kobieta kontemplujący księżyc
Caspar David Friedrich 1774-1840
Cmentarz w śniegu
Wiliam Turner 1775-1851
malarz angielski, znany przede wszystkim z romantycznych pejzaży. Uważany za prekursora impresjonizmu.
Jego obrazy charakteryzują się pięknymi barwami; głównie żółcieniami. Malarz świetnie umiał uchwycić światło na swoich
pracach. Ciekawostką jest fakt, że artysta w ogóle nie umiał malować postaci i nieszczególnie przywiązywał do tego faktu
27
wagę. Jego najbardziej znane dzieła to Zachód słońca, Szybkość, para i deszcz, Upadek Kartaginy oraz Burza śnieżna
na morzu.
(Był autorem 282 obrazów olejnych i 19 049 szkiców)
Zachód słońca
Szybkość, para, deszcz
Burza śnieżna na morzu
Upadek Krataginy
Théodore Géricault 1791-1824
francuski malarz i grafik okresu romantyzmu, zwany "malarzem koni i wariatów".
Tworzył portrety, sceny batalistyczne, liczne przedstawienia koni. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i
ekstrawagancką osobowość artysty. Cechuje je wyjątkowy dynamizm, bogaty koloryt, duża siła wyrazu. Malarz tworzył w
ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Na zamówienie doktora Georgeta w l. 1822-23
wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki te miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja
jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji.
Tratwa meduzy.
Obraz powstał po tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w 1816 roku a dotyczyły zatonięcia u wybrzeży Afryki
fregaty Meduza z ponad 150 pasażerami na pokładzie. Według relacji statek podczas tonięcia został opuszczony przez
oficerów na szalupach ratowniczych i pozostawiony na pewną śmierć. Pasażerowie zbudowali tratwę dwadzieścia na
siedem metrów. Zostali odnalezieni po trzynastu dniach a na tratwie pozostało jedynie piętnastu rozbitków.
Portret Kleptomana
Ferdinand Victor Eug%0Å„ne Delacroix 1798 - 1863
malarz francuski, wybitny przedstawiciel romantyzmu., pozostawał pod silnym wpływem malarstwa Rubensa. Bliski
przyjaciel Chopina. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się ewidentne, że Delacroix został odnowicielem
malarstwa francuskiego, który nie tyle "pokonał" klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę bez niego
być może nie narodziłby się impresjonizm. Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co
po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą
formą. W zakresie tematyki okazał się nowatorem, gdyż wiele jego dzieł dotyczyło ważnych wydarzeń jego czasów,
głównie politycznych.
Masakra na Chios, 1824
Zmierć Sardanapala, 1827
Wolność wiodąca lud na barykady, 1830
- rzez greckiej ludności wyspy Chios dokonana w kwietniu 1822 przez wojska Imperium Osmańskiego, w wyniku której
zginęło ponad 20 tysięcy ludzi, a 50 - 60 tysięcy uprowadzono w niewolę. Skutkiem masakry było wyludnienie wyspy.
Hekatomba ludności wyspy wstrząsnęła całą ówczesną Europą i spowodowała masowe poparcie dla
niepodległościowych dążeń Greków.
Masakra na Chios
Zmierć Sardanapala, 1827
Dominantą w obrazie jest duże łoże, na którym opiera się klęcząca, błagająca o miłosierdzie konkubina Sardanapala,
którego malarz ukazał w momencie, gdy bezlitośnie przygląda się rozgrywającej wokoło się rzezi. Drugi mocny akcent
treściowy i formalny znajduje się przy przeciwległym narożu, gdzie artysta przedstawił dramat śmierci młodej, nagiej,
bezbronnej kobiety przez wojownika, który z zimną krwią wbija w pierś sztylet. W całej kompozycji artysta zwraca uwagę
28
na detale: porozrzucane naczynia, fałdowane szaty, korale i inne precjoza. Artysta konsekwentnie zestawił pary
[ Pobierz całość w formacie PDF ]