[ Pobierz całość w formacie PDF ]
chloroplastach zielonych części roślin w postaci drobnych ziarenek, skąd drogą hydrolizy
przeistacza się w rozpuszczalne w wodzie cukry, które łatwo przenoszą się przez błony
komórkowe do innych części rośliny: w nasiona, korzenie, owoce itd.
W organizmie człowieka skrobia surowych roślin podlega stopniowemu rozkładowi w
układzie trawiennym. Rozkład ten zaczyna się jeszcze w ustach. Zlina częściowo zamienia
je w maltozę. Oto dlaczego tak wa\ne jest dobre prze\uwanie pokarmu i nawil\enie go śliną
(pamiętajmy - nie pijmy w czasie jedzenia!)
W jelicie maltoza hydrolizuje się w cukier prosty, który przenika przez ścianki jelita. Tam
przemienia się w fosfaty i w takiej postaci trafia do krwi.
Gotowane skrobie cieszą się złą opinią u współczesnych dietetyków. Mówi Uoker: "Molekuła
skrobi nie jest rozpuszczalna w wodzie, spirytusie, eterze. Takie nierozpuszczalne cząsteczki
trafiając do systemu krwioobiegu zanieczyszczają krew. Krew w procesie cyrkulacji ma
tendencję do uwolnienia się od tych ziarenek, urządzając dla nich "magazyn". Gdy nasz
jadłospis zawiera du\o skrobii, zwłaszcza białej mąki, twardnieją tkanki wątrobowe".
W skrobiach zawarte są dwie frakcje wielocukrów - amyloza 15-25% i amilopektyna 75-85%.
Amiloza rozpuszcza się w gorącej wodzie, tworząc przezroczysty roztwór koloidalny.
Amilopektyna w gorącej wodzie nie rozpuszcza się, tylko pęcznieje (potrzebuje do tego celu
płynu z organizmu). W taki sposób po działaniu na skrobię gorącą wodą powstaje roztwór
amilozy zagęszczony napęczniałą amylopektyną.
Otrzymana gęsta, ciągliwa substancja nazywa się kleister.
Podobnie się dzieje w naszym układzie \ołądkowo-jelitowym. Przy czym im wy\szego
przemiału jest pieczywo, rym wy\szej jakości powstaje kleister. Kleister zatyka kosmki
jelitowe i dolne odcinki jelita cienkiego wyłączając je z procesu trawienia. W jelicie grubym
masa ta przywiera do jego ścianek, tworząc kamień kałowy.
Po za tym, nie tak dawno zostało wykryte, \e do wytworzenia w organizmie 1000 kalorii z
250 g białka lub węglowodanów zu\ywa się dodatkowo znaczną ilość substancji
bioaktywnych (np. witaminy B1, B2, B3, C itd.). Czyli, by po\ywienie zostało właściwie
przyswojone potrzebne są witaminy i mikroelementy. Bez spełnienia tego warunku
skrobia fermentuje i gnije, zatruwając nasz organizm. Prawie ka\dy codziennie
wykrztusza z siebie krochmalistą flegmę, która wypełnia nasz organizm i powoduje ciągłe
przeziębienia i katary. Jeśli nasz dzienny jadłospis będzie zawierać 20% skrobi (a nie 80%) i
tę skrobię będziemy spo\ywać razem z substancjami bioaktywnymi, nasz oddech stanie się
lekki i swobodny.
Gdy ktoś jednak nie potrafi całkowicie przestawić się na produkty bez skrobi (po obróbce
termicznej), pomogą zalecenia Sheltona: - spo\ywać wraz z pokarmem zawierającym
skrobię du\ą ilość surówek (z wyjątkiem pomidorów), poniewa\ surówki są bardzo bogate w
witaminy i sole mineralne.
Drugi wa\ny aspekt tego problemu - jakie produkty zawierające skrobię, mo\na jeść? Jemy
du\o pieczywa, przygotowanego z mąki.
81
Mąka ma charakterystyczną właściwość - jest nią zawartość w niej glutenu. Powstaje on w
czasie przygotowywania ciasta i składa się przewa\nie z białka. Od właściwości fizycznych
glutenu zale\ą elastyczność, porowatość i objętość pieczywa.
Natomiast badania nad glutenem wykazały, \e produkty zawierające gluten wywołują" zanik
kosmków jelitowych, co z kolei zmniejsza moc warstwy fermentacyjnej, pogarsza trawienie i
wchłanianie substancji pokarmowych.
W taki sposób powstaje pierwsze ogniwo w łańcuchu ró\norodnych patologii. Unormowanie
struktury kosmków mo\liwe jest tylko leczeniem dietą bezglutenową.
Mąka \ytnia ró\ni się od pszennej i zawiera mniej białka, więcej cukru i nie tworzy glutenu.
Nie tworzy glutenu równie\ mąka z owsa, kukurydzy, prosa. Jako zródło skrobi zalecane są
kasze jaglana, gryczana, owies, ry\.
Oprócz pieczywa częstym gościem na naszym stole są ziemniaki. W związku z tym, warto
[ Pobierz całość w formacie PDF ]